Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
arbışmak
bk. ardılmak (I)-1.
bk. ardılmak (I)-2.
bk. ardılmak (I)-3.
bk. ardılmak (I)-4.
Yoktan kavga çıkarmak.
Tutmak, yapmak: Şu işi arbıştım.