Vikipedi
Bilgisayar ağları konusunda geçen Önyükleme Protokolü veya BOOTP, bir yapılandırma sunucusundan bir IP adresi almak için bir ağ istemcisi tarafından kullanılan bir ağ protokolüdür. BOOTP protokolü ilk olarak RFC 951 içerisinde tanımlanmıştı.
BOOTP genellikle bir bilgisayar açılıyorken önyükleme işlemi esnasında kullanılır. BOOTP yapılandırma sunucusu bir adres havuzundan her bir istemciye bir IP adresi tahsis eder. BOOTP yalnızca IPv4 ağları üzerinde taşınan User Datagram Protocol ( UDP) kullanır.
Geçmişte BOOTP, diski olmayan Unix benzeri iş istasyonları için bir IP adresi almak ve buna ek olarak bu istasyonlara ait önyükleme imajlarının ağdaki konumunu elde etmek için kullanılmıştı. Ayrıca şirketler tarafından, önceden yapılandırılmış bir istemci (örneğin Windows) kurulumunu yeni kurulmuş bilgisayarlara bellekten yollamak için kullanılıyordu.
Başlangıçta, ilk ağ bağlantısını kurmak için bir önyükleme disketinin kullanılması geriyordu. Daha sonra ağ kartı üreticileri, protokolü hem arayüz kartlarının BIOS'ları içerisine hem de yerleşik ağ adaptörlü sistem kartlarına gömdüler. Böylece doğrudan ağ önyüklemesine imkân sağlandı.
Son zamanlarda, diski olmayan bağımsız ortam merkezi bilgisayarlarına ilgi gösteren kullanıcılar, bir Windows işletim sisteminin bu yöntemle önyüklenmesine ilgi duymaya başladılar.Personal Computer World, Feb 2005, pg 156 'Putting the Boot in'
Dinamik Konak Yapılandırma Protokolü ( DHCP) aynı amaç için daha gelişmiş bir protokoldür ve BOOTP kullanımının yerini almıştır. Çünkü birçok DHCP sunucusu BOOTP desteği de sunmaktadır.