Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
döğecek
bk. döveç-1.
Sert taneleri ezmeye yarayan ağaç tokmak: Döğeceği getir de şu tarhanayı ezelim.
Mısır, arpa vb. tahılın döğülüp kepeğinin çıkarıldığı yer.
bk. döğeç-2.