Güncel Türkçe Sözlük
-
isim Harmanda ekinlerin sapı ve tanelerini ayırmak için
kullanılan, önüne koşulan hayvanlarla çekilen, alt yüzünde keskin
çakmak taşları dikine çakılı bulunan, kızak biçiminde araç
"Çok hafif geldiği için düvene ağır bir taş oturtmuşlardı." - R. Enis
Zanaat Terimleri Sözlüğü
[döğen, döven] Yayılmış *olan ekin üzerinde at ya da inek yardımıyla gezdirilerek ekinin tane ve saplarını ayıran, altına çakmak taşları çakılı araç. (Yukarıkaşıkara, Akçaşar *Yalvaç -Isparta; Meyvebükü *Güdül -Ankara; Yenikent *Aksaray -Niğde) [döğen] : (*Acıpayam -Denizli; Uluköy *Taşova -Amasya) [döven] : (Güzel *Güdül -Ankara; -Kırklareli)
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
Dükkân.
Fırın.
Vikipedi
Düven ya da düğen, harmanda ekinlerin ( buğday, arpa, yulaf, vb.) tanelerini sapından ayırmak için kullanılan, önüne koşulan hayvanlarla çekilen, alt yüzeyinde keskin çakmak taşları çakılı olan kızak biçiminde araçtır.
Tarımda makineleşme gerçekleşmeden önceki dönemlerde kullanılan düven günümüzde önemini yitirmiş ve yer yer dekorasyon objesi olarak kullanılmaya başlanmıştır. Günümüzde düvenin yerini biçerdöverler ve patoz adı verilen öğütücüler almıştır.
"düven" kelimesinin kullanım örnekleri.
Alanda tırpanlarla ekini biçen Tiryaki, daha sonra harmanda ekinlerin tanelerini sapından ayırmak için at ile düven sürülerek buğdayları ayıkladı.
Tiryaki'nin geleneksel yöntemlerle tırpan bilemesiyle başlayan hasat şenliğinde, daha sonra harmanda ekinlerin tanelerini sapından ayırmak için kullanılan düven yöntemiyle buğdaylar ayıkladı.
Alanda tırpanlarla ekini biçen Tiryaki, daha sonra harmanda ekinlerin tanelerini sapından ayırmak için kullanılan düven yöntemiyle buğdayları ayıkladı.
Buğday geleneksel usullere göre biçilmesinin ardından patoza vuruldu ve atlar ile düven sürüldü.