"dışavurumculuk" ne demek

Sinema İlk Dünya Savaşı'ndan sonra Alman sinemasında ortaya çıkan bir akım. Genellikle güzel sanatlardaki dışavurumculuk akımından, bu arada en çok da tiyatrodaki dışavurumculuktan etkilenmiştir. Sinemadaki dışavurumculuğun başlıca özellikleri şunlardır: İnsanın en gizli yönlerini açığa vurmağa çalışan anlatım yolu; bazen bir gölge kadar silik bazen korkunç bir dev kadar güçlü özyapılar; bu özyapıları çevreleyen şaşırtıcı, korkunç bezemler; insanların ve nesnelerin görünüşünü bu be-zemlerdeki şaşırtıcılığa yaklaştıran aydınlatma biçimi; düşlemsel, korkunç olaylar; ağır, ezici, sıkıcı, bunaltıcı, karabasanlı bir hava; ağır, abartmalı, ağdalı bir oyun. Bu akımın ilk önemli filmi Das Kabinett des Dr. Caligari olduğundan sinemadaki bu akıma Caligari'cilik de denir.

(Lat. exprimere = dile getirmek, dışlaştırmak]: Doğalcılık ve izlenimciliğin karşıtı olan modern sanat akımı. // Bu akım, ön planda ne nesnel doğayı ne de öznel doğa izlenimlerini yansıtmak ister; onun dile getirmek istediği, ruhsal yaşantının içerikleri ile tinsel içeriklerdir.

Sanat alanında genel olarak iç yaşantının ve iç gerçeğin dışa vurulması akımı. Bu akım resim sanatında başlamış ve sonra yazına geçmiş tipik bir Alman Okuludur. Fakat en belirgin durumuna tiyatroda rastlanır. Naturalizmin aşırı doğa kopyacılığına ve izlenimciliğin dış izlem düzenine karşı bir tepki olarak doğmuş ve 1910'dan 1924'e dek sürmüş bir akımdır.

(Resim, Heykel, Mimarlık) Doğacılık, akademicilik ve izlenimciliğe tepki olarak resim, heykel ve oymabaskı sanatlarında ortaya çıkmış bir anlayış. Dışavurumculuk doğanın anlatımı değil, insan içinin yansımasıdır. Bu sanat anlayışında sanatçı kendi ruhsal durumunun anlatımını doğa ile ilgili olmayan parlak renklerle dışa vurmak olanağını bulmuştur.

Dışa vurumculuk (ekspresyonizm), doğanın olduğu gibi temsili yerine duyguların ve iç dünyanın ön plana çıkarıldığı 20. yüzyıl sanat akımı. Politik istikrarsızlık ve ekonomik çöküntü ortamında Almanya'da pozitivizm ve naturalizm ve empresyonizm akımlarına karşı olarak ortaya çıkmıştır. 19. yüzyıl gerçekçilik ve idealizmine karşıt anti-natüralist öznelliğe sahip bir bakış açısı içerir. Ayrıca kuzeyli, Cermen halk sanatı biçimleri ve kabile sanatları da etkilendiği diğer kaynaklardır. Dışa vurumcu sanatın amacı, sanatçının duyguları ve iç dünyasını renk, çizgi, düzlem ve kütle aracılığıyla dışa vurmasıdır. Bu duyguları daha iyi yansıtabilmek için sanatçı geleneksel kuralların dışına çıkarak gerçeğin biçimini bozma yöntemini kullanır ve sanatçının öznel duygularına dayanmaktadır.

Dışa vurumculuk bu terim kullanılmadan da sanatta ifade edilmekteydi. Örneğin; İspanya'da ressam El Greco (d. 1541 – o. 1614) ve Alman rönesans ressamı Matthias Grünewald (d. 1470 – o. 1528) içerikleri dışa vurumculuk ögelerinden oluşmuş sanat eserleri vermekle beraber dışa vurumculuk sıfatı sadece XX. yüzyıl sanat eserlerine verilmektedir. Dışa vurumculuk birçok sanat formlarını kapsamaktadır: edebiyat, film, heykeltıraşlık, mimarî, müzik, resim, tiyatro.