Ruhbilim Terimleri Sözlüğü
dışlaklama
(Deneysel ruhbilim) Herhangi bir dürtünün iç uyaranlar yerine dış uyaranlarca kamçılanma süreci.
(Gelişim ruhbilimi) Çocuğun bedensel çevresiyle dış çevreyi ayıramadığı dönemden, dış çevreyi kendinden ayrı bir varlık olarak algılayabilme olgunluğuna erişmesi.
(Ruh sağlığı) Kişinin öz düşünce, duygu ya da algılarını dış çevreye ilişkin görmesi.