Vikipedi
Nef, sağır kef, kêf-î nûni ya da nazal n , Osmanlı alfabesinin 28. harfidir. Arap alfabesinin orijinalinde bulunmayıp sonradan eklenmiştir. Bu harf ayrıca Uygur alfabesinin 19. harfidir.
ڭ (Nef) harfi Arapçada bulunmaz. Bu harf sadece Arap alfabesiyle yazılan Türk dillerinde Arapça asıllı olmayan Türkçe kelimelerde genizcil Ň sesini vermek için kullanılır.
Genizden çıkarılan N ve G karışımı bir sestir ( Ņ). Bazen de NG/NĞ olarak öngörülür. Pek çok ağızda N veya Ğ sesine dönüşmüştür. Osmanlıcadaki üç noktalı Kaf-ı Nûni (ڭ) harfinin karşılığıdır. Örneğin: İç Anadolu’da, özellikle Sivas yöresinde Saňa, Baňa, Deňiz sözcükleri. Pek çok kaynakta Tengri veya Tengiz olarak yazılan sözcükler aslında Teñri ve Teñiz şeklinde okunur. Tatarcada, Türkmencede Latin harfleriyle Ň, Ñ biçiminde kullanılır.
Bazı dillerde ݣ biçimi ile de kullanılır.
Nef, bir bazilika kilisesinin merkez koridoru veya bir kilisenin arka duvarı ile kesişme noktasının en uzak noktası arasında yer alan ana gövdesi ve koridordaki transepttir. Bu, laikat tarafından erişilebilen bir kilisenin bölgesidir.