Vikipedi
En-Nesâî, Hadis âlimi ve Kütüb-i sitte adı verilen altı hadis mecmuasından beşincisinin, Sünen-i Nesai müellifi.
Asıl adı Ahmed ibnu Şuayb, lakabı Ebu Abdurrahman’dır. Hicri 214 veya 215 (M.830) yılında Horasan’da, çok değerli âlimlerin yetiştiği Nesa kasabasında doğdu. Küçük yaşta başladığı eğitimini 15 yaşında iken hadis üzerine yoğunlaştırdı. İlk derslerini çevresinden aldıktan sonra rıhle denilen hadis derleme seyahatlerine katılarak Horasan, Irak, Hicaz, Mısır, Şam, Cezire gibi yerleri dolaştı. Ömrünün sonuna kadar devam eden bu seyahatlerde hem yeni hadisler öğrendi hem de bildiklerini öğretti ve ilim ve faziletiyle meşhur bir âlim oldu. Pek çok öğrenci yetiştirdi. Şafiî mezhebinden olmasına ve bu mezhebe göre bir hac rehberi yazmasına rağmen mutlak müctehid mertebesinde idi. Hadisçiler arasında hicri üçüncü yüz yılın müceddidi sayılmıştır. Hayli yekûn tutan eserlerinin içinde en önemlisi 'El-Mücteba' da denilen meşhur hadis mecmuası Sünen-i Nesai’dir.
Ömrünün son zamanlarını Mısır'da, hadis ve ilim öğreterek geçirdi. Hac görevi için oradan çıktığında Şam'a uğradı. Emevi Camii’nde Ali hakkında 'Fî Fadli Ali' adıyla te'lîf etmiş olduğu eserini okutmaya başladı. Orada kendisine Muaviye ile ilgili sorular soruldu. İstenildiği gibi cevaplar vermeyince Emevi taraftarlarınca fena halde dövüldü. Hırpalanmış ve yaralı olarak Hicaz’a vardı. 303 (915–916) yılının Şa'ban ayında Mekke'de vefat etti ve Safa ile Merve arasına gömüldü.
Kaynakça[ değiştir]