Vikipedi
RAFT ( İngilizce: Reversible Addition-Fragmentation chain Transfer, Türkçe: Tersinir eklenme-parçalanma zincir transferi), 1998 yılında Avustralya'nın bilimsel ve endüstriyel araştırma kurumu CSIRO tarafından keşfedilen bir polimerleşme tepkime tekniğidir.
RAFT tekniği, polimerleşmenin en büyük problemlerinden biri olan polimer kütlesinin kontrol edilememesinin büyük oranda üstesinden gelme imakanını sağlamıştır. Atom transfer radikal polimerizasyonu ( ATRP) ve nitroksit aracılıklı polimerizasyon ( NMP) gibi diğer polimerleşme tekniklerine kıyasla daha geniş bir monomer yelpazesinde başarılı bir şekilde uygulanılabilmektedir. Bu tekniğin en büyük dezavantajlarından biri, oluşan polimer ürünlerinin genellikle pembe veya bu rengin çeşitli tonları olması. Bunun sebebi ise kullanılan zincir transferi ajanlarının dithioester, thiocabamate ve xantate gibi türevlerden oluşması.Hand Book of RAFT Polymerization
RAFT tepkime tekniğinin ana etmenleri[ değiştir]- Başlatıcı
- Monomer
- Zincir transferi ajanı
- Çözücü
- Sıcaklık
RAFT tepkime tekniği ana olarak dört aşamadan oluşur. Başlama, tersinir eklenme parçalanma, tekrar başlama ve ana denge tepkimesi.
Başlama: Bu aşamada bir radikal başlatıcısı (örneğin AIBN)monomerle tepkimeye girerek büyümekte olan bir polimer zinciri oluşturur.
Tersinir eklenme-parçalanma: Büyümekte olan polimer zinciri RAFT ajanı dithioester ile tepkime varir. RAFT ajanı, eklemli RAFT ajanı haline dönüşür. Bu ara radikalik ürün sistemde denge halindedir. Zira büyümekte olan zincirin eklenmesi ile kendinden bir parça kopması mümkün olduğu gibi tepkimeye girenler yönünde parçalanarak eklenmiş olan radikalik polimer zincirinin, büyümeye devam etmesini sağlayabilir.
Tekrar başlama:Ayrılan radikalik grup monomerlerle tepkimeye girerek yeni bir büyümekte olan polimer zinciri oluşturur.
Ana denge tepkimesi: Aktif olarak büyümekte olan polimer zincirleri ile RAFT ajanı arasında denge kurularak, polimer kütlesinin kontrolü sağlanmış olur.