Felsefe Terimleri Sözlüğü
Felsefeye Jaspers'in getirmiş olduğu bir kavram. İnsanın, varoluşunun kaldırılamaz sınırına dayandığı durum(lar). Bu durumlarda insan, varoluşun kendisini bir sınır, bir çıkmaz, bir başarısızlık olarak yaşar, ama ancak bununla varoluş olarak uyanır. İnsan her zaman belli bir durumda bulunur; bu durum aşılmaz bir duvar gibi karşısına dikildi mi sınır-durum olur; bu durumda insan kalakalır, ama işte bu kalakalmada varoluş olmak üzere uyanır. "Sınır-durumlarını yaşamak ve var olmak aynı şeydir." İnsanın zorunlu olarak durumlar içinde bir varlık oluşu; belli bağlantılar içinde değişmez bir belli insan olduğu olgusu bir sınır- durumdur. Bu temel sınır-durum yanında şu özel sınır-durumlar var:
Edilgin olarak: Ölüm ve acı çekme.
Etkin olarak: Savaşma ve suç.