"siyer" ne demek

• isim Hz. Muhammed'in hayatını anlatan kitap
  

Birinin yaşam öyküsü.

Pirzola.

Siyer, İslam dini literatüründe peygamberlerin, din büyüklerinin ve halifelerin hayat hikâyesidir.

Siyer, divan edebiyatında sadece din büyüklerinin değil, hükümdarlar gibi önemli kişilerin hayat hikâyesi anlamında da kullanılır. Kısası Enbiya, hilye, mevlid, şemail kitapları Siyer başlığı altında ele alınan yazım çalışmalarıdır.

Siyer, sire ve siret kelimelerinin çoğuludur ve yol anlamına gelir. Hayat tarzı veya biyografi anlamında kullanılır.

Siyer İslamın ilk dönemlerine ait hadis, haber, eser, rivayet gibi birkaç yüzyıllık sözlü anlatımlara dayalı bilgilerin zaman içerisinde derlenmesi, düzenlenmesi ve tasnifi ile oluşturulan bir din çalışma alanıdır. Erken dönem siyer yazarları şunlardır;

• Urve b. Zübeyr (ö. 713).
• Vehb ibni Münebbih (ö. 725 ile 737). Şu anda mevcut olmayan birkaç kitap kendisine isnad edilir. Bazı çalışmaları İbni İshak, İbni Hişam, İbni Cerir, ve Ebu Nuaym gibi yazarların eserlerindeki bölümler olarak yaşamaktadır. Vehb İbni Münebbih ve Ka'b el-Ahbar'ın İsrailiyat olarak nitelenen Yahudi mitolojisini İslami kaynaklara bulaştırdıkları ifade edilir.
• İbni Şihab el-Zühri (ö. 737), siyer literatüründe merkezi bir figürdü. İsnad zincirini kullanmıştır. Ümeyye idaresi tarafından desteklenmiştir.
• Musa ibni Ukbe, Zühri'nin talebesidir. Şu anda kayıp olan "Kitāb al-Maghāzī"yi yazmıştır. Bazı nakilleri korunmuş olmakla birlikte bu nakillerin kendisine isnadı tartışmalıdır.
• Muhammed ibni İshak (ö. 767 veya 761), Zühri'nin diğer talebesidir. Muhammed'in biyografisinin temellerini oluşturan sözlü rivayetleri toplamıştır. Bu rivayetler İbni Hişam ve İbni Cerir el Taberi gibi siyer yazarlarının eserlerine kaynaklık etmiş ve yaşatılmıştır.

Anlatı kültürü: Kıssacılık kültürü nesnel doğrular yerine anlatıcıların bilgi birikimleri ve zihinsel yaratıcılıklarına dayalı bir hitabet ve toplumsal etkileme sanatı olarak görülür.Va'z, Kıssacılık ve Hadiste KussâsKussâs Kıssacılık veya vaazcılık geleneği halkın din algısını oluşturmada din bilimleri açısından özel bir önem taşır. Kıssacılık İslamın ilk dönemlerinden itibaren yaygın bir kurum haline gelmiş, anlatıcılarına geniş sosyal-manevi imkanlar sağlayan, halkın dini hislerini güçlendiren anlatımlar geniş rağbet görmüştür. Destansı unsurlarla süslenen anlatılar siyer, meğazi, delail, şemail, fezail ve metalib gibi kitaplarda bir araya getirilerek topluma sunulmuşlardır.

Farklı anlatıcılar tarafından nakledilen benzer veya ortak anlatımlar tevatür olarak isimlendirilirler ve fıkıhta en kuvvetli bilgi kaynaklarından kabul edilirler.

Siyer anlatımları dini anlayışta esbab-ı nüzul denilen, tefsir ve fıkıhta önemli bir değerlendirme kriteri açısından da önemlidir.