Zanaat Terimleri Sözlüğü
tokuç
[tokaç, tokuncak] Yıkanmak üzere ıslatılmış çamaşırları döverek temizlemekte kullanılan ince uzun saplı, yuvarlak ya da dörtköşe başı olan araç. (Gençali *Senirkent -Isparta; Kuzköy *Akkuş -Ordu; Saçıkara *İslahiye -Gaziantep) [tokaç] : (İnönü -Eskişehir; *Susuz -Kars; Akbaş *Güdül -Ankara) [tokucak] : (Başkışla *Karaman -Konya)
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
tokuç
Kirli giysileri yıkamaya yarayan tahta tokmak.
Et döveceği, tokmağı.
Değnek.