Felsefe Terimleri Sözlüğü
uyutum
(Yun. hypnos = uyku) :
İnsanın istencinin, uyutucunun istencine bağlı ve aynı zamanda bütün başka etkilere kapalı olduğu, yapma olarak oluşturulmuş durum.
Bu durumun oluşturulması.
Ruhbilim Terimleri Sözlüğü
uyutum
Bir uyutucunun, deneğin dikkatinin tümünü sınırlı bir uyaran üzerinde toplayarak bilincini uyuşturması ve deneği kendi istenci altına alması işi.