Felsefe Terimleri Sözlüğü
öncesizlik-sonrasızlık
Başı sonu olmayan süreklilik.
Varlığın tam bir çokluğu. Bu çokluk, zaman ve zamansızlığı kendinde bulundurur, başı ve sonu olmayan bir biçimde uzanır, kendi dışında artık hiçbir şey yoktur. Tanrı'nın öncesiz-sonrasız varoluşu (her anda hazır oluşu).
Zamanın dışında olanın belirgin özelliği.
Zamanın mutlak olarak ortadan kaldırılması ve yadsınması.
Zamandan bağımsız olan; idelerin, sayıların, mantıksal olguların zamandışı oluşları.
Çağların değişikliğini zaman içinde aşma, ya da bunu öne sürme. (Ör. Sonsuz barış.)
Zamanı aşma (Schelling).