Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
eyvel
< Ar. evvel: evvel; evvelce. efel || eval || evel || evelden: eskiden || eveli: eskiden || evelimi (< evvel yine): eskiden || evvelinden: daha önce || evelsinde: önceden || evelisinde: öncesinde || evelke: eski || evelsi: evvelki || evel-ahır: eninde sonunda